Przyszło mi do głowy że warto przyjrzeć się podejmowaniu konkretnych ról grupowych w kontekście świadomych, bądź nie świadomych korzyści jak i strat płynących z pełnienia określonej roli w grupie.
Jak pisałam wcześniej:
Liderów może być kilku:
Lider aktywny: wykazuje się w konkretnym działaniu, wpływa energetyzująco na grupę, popycha grupę do przodu, w początkach tworzenia się grupy bardzo pomaga rozpocząć jakiekolwiek działania.
Ten konkretny lider, bierze na siebie dużą odpowiedzialność, nadaje ton, kierunek. Korzyści pozytywne bycia takim liderem są dość oczywiste. Przypada na niego cały splendor gdy grupa wykona wspólnie jakieś działanie, on zbiera pochwały za całą grupę, jest w epicentrum wydarzeń. To wszystko społecznie akceptowane, pożądane i fajne. Ukrytych korzyści też jest dość sporo. Może w ten sposób ukryć się ze swoimi ograniczeniami i deficytami. Niektóre agresywne zachowania tłumaczyć swoją rolą. Kiedy podejmie niekorzystną decyzję samodzielnie może ją scedować na całą grupę. Czasami bywa nietykalny z racji wielu zasług i działań na rzecz grupy. Kiedy robi coś co niektórym się nie podoba, trudno by to samo dostrzegli inni członkowie grupy gdyż są pod wpływem czaru lidera. To dla niego samego często bywa niekorzystne gdyż trudno mu się przyjrzeć w grupie jak w lustrze, dużo dłużej zajmuje mu dostrzeżenie swoich deficytów, obszarów do pracy. W pewien sposób zostaje z tym sam. Czasami nawet młody stażem terapeuta ulega temu czarowi.
Ten konkretny lider, bierze na siebie dużą odpowiedzialność, nadaje ton, kierunek. Korzyści pozytywne bycia takim liderem są dość oczywiste. Przypada na niego cały splendor gdy grupa wykona wspólnie jakieś działanie, on zbiera pochwały za całą grupę, jest w epicentrum wydarzeń. To wszystko społecznie akceptowane, pożądane i fajne. Ukrytych korzyści też jest dość sporo. Może w ten sposób ukryć się ze swoimi ograniczeniami i deficytami. Niektóre agresywne zachowania tłumaczyć swoją rolą. Kiedy podejmie niekorzystną decyzję samodzielnie może ją scedować na całą grupę. Czasami bywa nietykalny z racji wielu zasług i działań na rzecz grupy. Kiedy robi coś co niektórym się nie podoba, trudno by to samo dostrzegli inni członkowie grupy gdyż są pod wpływem czaru lidera. To dla niego samego często bywa niekorzystne gdyż trudno mu się przyjrzeć w grupie jak w lustrze, dużo dłużej zajmuje mu dostrzeżenie swoich deficytów, obszarów do pracy. W pewien sposób zostaje z tym sam. Czasami nawet młody stażem terapeuta ulega temu czarowi.
Lider emocjonalny, dba i buduje dobrą atmosferę, jest wyczulony na nieszczerości, ma duże wyczucie emocjonalne, potrafi doskonale odczytać nastroje panujące w grupie, pomaga w radzeniu sobie z napięciami, stresami, konfliktami.
Lider ten jest bardzo pożądany, miło mieć obok kogoś takiego kto skonteneruje nasze emocje, pomieści je i jeszcze powie coś mądrego. Zawsze znajdzie pocieszające słowo, poda silne ramie, da wsparcie. Cena za to jest bardzo wysoka, często taka osoba ze swoimi emocjonalnymi trudnościami zostaje sama. Reszta grupy zakłada często że taka osoba jest odporna na zranienia, a jeśli już coś ją dotyka to ona ma lekarstwo i na pewno sobie poradzi. Smutna rzeczywistość jest taka że tak naprawdę trudno być dla siebie terapeutą i lekarzem. Taka osoba również potrzebuje wsparcia. Często np. w domu rodzinnym przyjmowała rolę ratownika, dorosłego, który ogarniał cały chaos. Oczywiście schematyczne zachowania każą jej ukrywać się za parawanem konkretnych, sprawczych działań. Jednak tak naprawdę kiedy to robi powiela swój schemat który przywiódł ją do tego miejsca. Taki czar który działa w dwójnasób. Z jednej strony daje profity, chroni przed pokazaniem miękkiego brzucha, jednocześnie okrutnie skazuje na samotność. Warto gdy jest się terapeutą mieć to na uwadze kiedy taka osoba jest naszym pacjentem.
Lider ten jest bardzo pożądany, miło mieć obok kogoś takiego kto skonteneruje nasze emocje, pomieści je i jeszcze powie coś mądrego. Zawsze znajdzie pocieszające słowo, poda silne ramie, da wsparcie. Cena za to jest bardzo wysoka, często taka osoba ze swoimi emocjonalnymi trudnościami zostaje sama. Reszta grupy zakłada często że taka osoba jest odporna na zranienia, a jeśli już coś ją dotyka to ona ma lekarstwo i na pewno sobie poradzi. Smutna rzeczywistość jest taka że tak naprawdę trudno być dla siebie terapeutą i lekarzem. Taka osoba również potrzebuje wsparcia. Często np. w domu rodzinnym przyjmowała rolę ratownika, dorosłego, który ogarniał cały chaos. Oczywiście schematyczne zachowania każą jej ukrywać się za parawanem konkretnych, sprawczych działań. Jednak tak naprawdę kiedy to robi powiela swój schemat który przywiódł ją do tego miejsca. Taki czar który działa w dwójnasób. Z jednej strony daje profity, chroni przed pokazaniem miękkiego brzucha, jednocześnie okrutnie skazuje na samotność. Warto gdy jest się terapeutą mieć to na uwadze kiedy taka osoba jest naszym pacjentem.
Lider nawigator - to ktoś kto ogarnia chaos który często w grupie się pojawia, pomaga i porządkuje lidera aktywnego.
Taka osoba ma po części elementy 2 poprzednich. Wyrasta często w totalnym chaosie, to jest jej naturalne środowisko i musiała sobie z nim radzić. Radziła sobie doskonale, organizowała swoim niezorganizowanym rodzinom, dorosłym jako dziecko rzeczywistość. Pozornie jest w tym sprawna, do pewnego momentu. Gdy przychodzi moment dekompensacji totalnie sobie nie radzi, dezorganizuje swój świat. Potrzebuje tak samo pomocy. Warto nie dać się złapać na pozory, taka osoba wchodząc w te role po pierwsze odtwarza jakiś swój schemat, po drugie skrywa za nim swoje deficyty wymagające zaopiekowania, po trzecie zawsze przychodzi moment dekompensacji i to jest ogromna cena jaką płaciła w dzieciństwie za to że musiała ogarniać rzeczywistość a teraz płaci kolejny raz zbierając przy okazji złość całej grupy.
Oczywiście nie zawsze tak jest, czasami gdy już większość tych ograniczeń za nią tych kosztów nie będzie, jednak warto mieć to z tyłu głowy. Czy jako uczestnik grupy czy jako terapeuta modelujący cały proces grupowy.
http://feniks-gabinet-psychologiczny.blogspot.com/
http://kinja1976.wix.com/psycholog
uzaleznieniau@gmail.com
http://uzaleznieniau.blogspot.com/
Barbara Kowalkowska
Taka osoba ma po części elementy 2 poprzednich. Wyrasta często w totalnym chaosie, to jest jej naturalne środowisko i musiała sobie z nim radzić. Radziła sobie doskonale, organizowała swoim niezorganizowanym rodzinom, dorosłym jako dziecko rzeczywistość. Pozornie jest w tym sprawna, do pewnego momentu. Gdy przychodzi moment dekompensacji totalnie sobie nie radzi, dezorganizuje swój świat. Potrzebuje tak samo pomocy. Warto nie dać się złapać na pozory, taka osoba wchodząc w te role po pierwsze odtwarza jakiś swój schemat, po drugie skrywa za nim swoje deficyty wymagające zaopiekowania, po trzecie zawsze przychodzi moment dekompensacji i to jest ogromna cena jaką płaciła w dzieciństwie za to że musiała ogarniać rzeczywistość a teraz płaci kolejny raz zbierając przy okazji złość całej grupy.
Oczywiście nie zawsze tak jest, czasami gdy już większość tych ograniczeń za nią tych kosztów nie będzie, jednak warto mieć to z tyłu głowy. Czy jako uczestnik grupy czy jako terapeuta modelujący cały proces grupowy.
Kinga Kamińska
509146961
psycholog,
psychoterapeuta systemowy,
terapeuta uzależnień.
ul.Chopina 11/7U
07-200 Wyszków
http://feniks-gabinet-psychologiczny.blogspot.com/
http://kinja1976.wix.com/psycholog
uzaleznieniau@gmail.com
http://uzaleznieniau.blogspot.com/
Barbara Kowalkowska
Pedagog
Praktyk NLP
W trakcie certyfikacji Terapeuty Uzależnień
Komentarze
Prześlij komentarz